بــــاغ مخفــي گـــل ســرخ

گريه کن

اين روزها آرامم آرام و بي صدا

شبها به مسجد مي روم

آنجاست که آرام گرفته ام

گريه ميکنم گريه، گريه

براي خودم، به حال خودم.

براي بي وفاييهايم، گريه ميکنم، گريه

کسي که در کنار ما است!

در کنار ما است !

قدرش را نميدانيم!!

قدرش را نميدانم!

نميدانم!

پس اي بي وفا

بي صدا گريه کن ، گريهکن، گريه

بي صدا گريه کن

گريه

گريه کن تا آرام بگيري

بي صدا گريه کن

'گريه

برچسب‌ها: گريه کن بي وفا

+ نوشته شده در دوشنبه یازدهم آذر ۱۳۹۲ ساعت 10:9 توسط گل سرخ |

بسم الله الرحمن الرحيم

سلام

دوست دارم بيشتر بدونم و ياد بگيرم ، براي همين تصميم گرفتم که اين وب رو راه بندازم. دغدغه فکريم اينه که گناه نکنم که خدا ازم ناراضي شه ،خيلي سخته ولي من در حد خودم سعي مو ميکنم ،آرزو دارم اگه يه روز به همه دنيا خبر بدن و بگن فقط يک هفته ديگه مهلت زندگي کردن داريد،خوشحال باشم،و بدونم پاک از اين دنيا ميرم و خدا ازم راضيه ،
راستي اگه واقعا خبر دار شيم که يه هفته مهلت داريم چه حسي پيدا ميکنيم؟ واي.........خدايا مرا به آرزويم برسان.خدايا حق الناس و حق الله بر گردنم نباشه ان شاالله
اگه يه روز به گوشتون رسيد که من از دنيا رفتم اين وبلاگ وصيت نامه من باشه.
يه آرزوي ديگه هم که دارم اينه که، خــــــــــــــــــــــد ا يِــــــــــا همه دوستدارانت
عاقبت به خير شند ان شاالله. بزرگ ترين آرزوم همينه.
يا حق

کپی برداری از مطالب وبلاگ با ذکر صلواتی برای سلامتی و ظهور امام زمان عج ، و عاقبت به خیری جوانان جايز است.
اگه آدرس وبلاگ رو هم بذاريد که ممنون ميشم.

اگه به دنبال آرامش واقعي ميگردي ! پيدا کردنش خيلي سخت نيست فقط خدايي باشو گناه نکن همين. آرامش به دنبال تو مي آيد.

امام علی (ع)
«رَحَمَ اللهُ امرءً عَرَفَ مِن أین و فی أین و إلی أین»

«خدا رحمت کند کسی را که بداند از کجا آمده و در کجا قرار گرفته است و به سوی کجا می رود»

روزها فکر من این است و همه شب سخنم

که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود

به کجا میروم آخر ننمایی وطنم

مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا

یا چه بوده است مراد وی از این ساختنم

آنچه از عالم عِلوی است من آن می گویم

رخت خود باز بر آنم که همانجا فکنم

مرغ باغ ملکوتم نِیم از عالم خاک

چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم

کیست آن گوش که او می شنود آوازم

یا کدام است سخن می کند اندر دهنم

کیست در دیده که از دیده برون می نگرد

یا چه جان است نگویی که منش پیرهنم

تا به تحقیق مرا منزل و ره ننمایی

یک دم آرام نگیرم نفسی دم نزنم

می وصلم بچشان تا در زندان ابد

به یکی عربده مستانه به هم درشکنم

من به خود نامدم اینجا که به خود باز روم

آنکه آورد مرا باز برد تا وطنم

تو مپندار که من شعر به خود می گویم

تا که هشیارم و بیدار یکی دم نزنم

مولانا

نوشته‌های پیشین

برچسب‌ها

پیوندها

BLOGFA.COM

بــــاغ مخفــي گـــل ســرخ

کودکي تو يادت بيار ، ببين چقدر پاک بودي

گريه کن

نوشته‌های پیشین

برچسب‌ها

پیوندها