بــــاغ مخفــي گـــل ســرخ

حکایت سید مهدی قوام و زن روسپی

انگار باران چشم‌های زن، تمامی ندارد. چندسال بعد…نمی‌دانم چندسال…

حرم صاحب اصلی محفل! سید، دست به سینه از رواق خارج می‌شود.

چراغ‌های مسجد دسته دسته روشن می‌شوند. الحمدلله، ده شب مجلس با آبروداری برگزار شد.

آقا سید مهدی که از پله‌های منبر پایین می‌آید، حاج شمس‌الدین ـ بانی مجلس ـ هم کم کم از میان جمعیت راه باز می‌کند تا برسد بهش.

جمعیت هم همینطور که سلام می‌کنند راه باز می‌کنند تا دم در مسجد.

وقت خداحافظی، حاجی دست می کند جیب کتش…

آقا سید، ناقابل، اجرتون با صاحب اصلی محفل…

دست شما درد نکند، بزرگوار!

سید پاکت را بدون اینکه حساب کتاب کند، می‌گذار پر قبایش. مدت‌ها بود که دخل را سپرده بود دست دیگری!

آقا سید، حاج مرشد شما رو تا دم در منزل همراهی می‌کنن…

حاج مرشد، پیرمرد ۵۰ ، ۶۰ ساله، لبخندزنان نزدیک می‌شود. التماس دعای حاج شمس و راهی راه…

ادامه نوشته

برچسب‌ها: زن روسپي

+ نوشته شده در چهارشنبه هفدهم خرداد ۱۳۹۱ ساعت 13:58 توسط گل سرخ |

بسم الله الرحمن الرحيم

سلام

دوست دارم بيشتر بدونم و ياد بگيرم ، براي همين تصميم گرفتم که اين وب رو راه بندازم. دغدغه فکريم اينه که گناه نکنم که خدا ازم ناراضي شه ،خيلي سخته ولي من در حد خودم سعي مو ميکنم ،آرزو دارم اگه يه روز به همه دنيا خبر بدن و بگن فقط يک هفته ديگه مهلت زندگي کردن داريد،خوشحال باشم،و بدونم پاک از اين دنيا ميرم و خدا ازم راضيه ،
راستي اگه واقعا خبر دار شيم که يه هفته مهلت داريم چه حسي پيدا ميکنيم؟ واي.........خدايا مرا به آرزويم برسان.خدايا حق الناس و حق الله بر گردنم نباشه ان شاالله
اگه يه روز به گوشتون رسيد که من از دنيا رفتم اين وبلاگ وصيت نامه من باشه.
يه آرزوي ديگه هم که دارم اينه که، خــــــــــــــــــــــد ا يِــــــــــا همه دوستدارانت
عاقبت به خير شند ان شاالله. بزرگ ترين آرزوم همينه.
يا حق

کپی برداری از مطالب وبلاگ با ذکر صلواتی برای سلامتی و ظهور امام زمان عج ، و عاقبت به خیری جوانان جايز است.
اگه آدرس وبلاگ رو هم بذاريد که ممنون ميشم.

اگه به دنبال آرامش واقعي ميگردي ! پيدا کردنش خيلي سخت نيست فقط خدايي باشو گناه نکن همين. آرامش به دنبال تو مي آيد.

امام علی (ع)
«رَحَمَ اللهُ امرءً عَرَفَ مِن أین و فی أین و إلی أین»

«خدا رحمت کند کسی را که بداند از کجا آمده و در کجا قرار گرفته است و به سوی کجا می رود»

روزها فکر من این است و همه شب سخنم

که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود

به کجا میروم آخر ننمایی وطنم

مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا

یا چه بوده است مراد وی از این ساختنم

آنچه از عالم عِلوی است من آن می گویم

رخت خود باز بر آنم که همانجا فکنم

مرغ باغ ملکوتم نِیم از عالم خاک

چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم

کیست آن گوش که او می شنود آوازم

یا کدام است سخن می کند اندر دهنم

کیست در دیده که از دیده برون می نگرد

یا چه جان است نگویی که منش پیرهنم

تا به تحقیق مرا منزل و ره ننمایی

یک دم آرام نگیرم نفسی دم نزنم

می وصلم بچشان تا در زندان ابد

به یکی عربده مستانه به هم درشکنم

من به خود نامدم اینجا که به خود باز روم

آنکه آورد مرا باز برد تا وطنم

تو مپندار که من شعر به خود می گویم

تا که هشیارم و بیدار یکی دم نزنم

مولانا

نوشته‌های پیشین

برچسب‌ها

پیوندها

BLOGFA.COM

بــــاغ مخفــي گـــل ســرخ

کودکي تو يادت بيار ، ببين چقدر پاک بودي

حکایت سید مهدی قوام و زن روسپی

نوشته‌های پیشین

برچسب‌ها

پیوندها